پس از ظهور ابومسلم خراسانی نوروز از نو رونق یافت

«در این روز اهورامزدا رستاخیز می کند و جهان بی مرگ و پیری می شود و اهرمن و دیوان و زورگویان و ستمگران و دشمنان دین از کار می افتند.

» - در این روز اهورامزدا رستاخیز می کند و جهان بی مرگ و پیری می شود و اهرمن و دیوان و زورگویان و ستمگران و دشمنان دین از کار می افتند.

در آستانه نوروز 1352 ژیلا گرگانی خبرنگار روزنامه اطلاعات با استفاده از آثار خیام، محمد معین، ابراهیم پورداود و ابوریحان بیرونی درباره نوروز، طی گزارشی مفصل به فلسفه جشن نوروز در ایران پرداخت.

متن این گزارش که روز سه شنبه 29 اسفند 51 در روزنامه یادشده منتشر شد به این شرح بود: روزهای نو و روزهای کهنه در قلب ما جاری هستند.

زندگی لبریز از لحظه هاست و در لحظه ها شادی ها و اندوه های بزرگ رنگ می گیرند و رنگ می بازند و اینک لحظه های ماست که از سرمای ساکت زمستان در هیاهوی سیال و پرتحرک بهار فرمی رود.

بهار شکل نیافته و بکر.

در جوامع منسجم و یا گرفته ای که متشکل از گروه های گوناگون است پراکندگی فکری در انسان ها ملموس تر و واقعی تر به نظر می رسد.

انسان های متفاوت که با برداشت ها و بینش های گوناگون هر لحظه از هم دورتر و بیگانه تر می شوند.

در این بیگانگی صرف و ژرف همه آن چیزهایی که مایه به هم پیوستگی این انسان ها و گروه ها باشند به خودی خود قابل توجه و احترام هستند.