«سینگورینگ»؛ بار دیگر اصفهانی که دوست می داریم

تازه ترین کتاب علی خدایی با عنوان «سینگورینگ» روایتی غیرخطی از خاطرات او است.

بخش مهمی از وقایع کتاب در اصفهان می گذرد؛ شهری تکرارشونده در آثار خدایی که او و طرف دارانش دوستش می دارند.

- ایسنا/اصفهان تازه ترین کتاب علی خدایی با عنوان سینگورینگ روایتی غیرخطی از خاطرات او است.

بخش مهمی از وقایع کتاب در اصفهان می گذرد؛ شهری تکرارشونده در آثار خدایی که او و طرف دارانش دوستش می دارند.

سال 45 آمدیم اصفهان.

من هشت ساله بودم.

خانه ما آن طرف آب بود.

آن طرف آب یعنی هنوز خیلی اصفهانی می شناختیم و توی کتاب ها بود نبود.

[.

] ما در کوی باغ زرشک، روبه روی یکی از این دیوارهای بلند، در یک خانه دوطبقه، در ردیفی از ده دوازده خانه تازه ساز زندگی می کردیم.

این ها را علی خدایی در جدیدترین کتابش، یعنی سینگورینگ می گوید.

این ها را وقتی می گوید که دیگر 50 سال از هشت سالگی اش از روزهایی که به اصفهان آمدند، می گذرد.

علی پسربچه ای بود که شاید خیلی حواسش نبود، اما داشت کم کم اصفهانی می شد! با کتابی از جمال زاده که برایش خریدند، با قدم در خیابان هایی که دیگر آدم شان می شد و با آب روانی که کنارش آرام می گرفت.

مادرش هم به یادش آورده بود؛ در همان روزی که گفت اصفهانی شدیم و گلدانی پر از گل های مینا روی میز گذاشت.