یک عکاس ورزشی: ما واقعا جاسوس موساد نیستیم؛ به ما مثل یک عکاس نگاه کنند

 در ایران اما حکایت مثل همه پدیده های دیگر متفاوت از همه جای دنیاست.

زنان و دخترانی که عاشقند اما به جرم زن بودن و دختر بودن تابلوی ورود ممنوع پیش روی آنها قرار داده می شود.

- پرتو جغتایی: اتفاقاتی که برای من در این مسیر رخ داده، خیلی زیاد بوده و اگر بگویم مثنوی 70 من می شود.

واقعا روزهایی بوده که به خاطر زن بودن با من در ورزشگاه رفتاری می شد که تصمیم می گرفتم برای همیشه عکاسی را کنار بگذارم اما یک چیزی همیشه این انگیزه را به من می داد که برگردم و بجنگم و ثابت کنم در هیچ فعلی بخش مردانه و زنانه نداریم.

من یادم هست زمانی که لیگ جهانی والیبال را عکاسی می کردم و ایران میزبان بود.

بازی با آمریکا و لهستان در تهران برگزار می شد.

   عکاس های مرد و خبرنگاران مرد قبل از بازی خیلی راحت وارد ورزشگاه می شدند، تجهیزات شان را آماده می کردند و من تازه تا پایان ست اول هنوز بیرون ورزشگاه درگیر بودم که ارگان های مختلف و آدم های مختلف تایید کنند و انگار که یک مسیر طولانی را باید پله پله می گذراندم تا توضیح بدم.

حتی یادم هست که یک بار گفتند که مثلاً شما اجازه دارید در فلان جایگاه ها عکاسی کنید حتی روی آیدی کارتم نوشته شده بود که جایگاه A و B اجازه عکاسی دارید.