آدم های کوچکی که هرروز کوچک تر می شوند!

رمون کنو در «آخرین روزها» از رهگذر تک گویی درونی، دیالوگ و یا از زاویه دید دانای کل به دنیای فلسفه نقب می زند، از ادبیات، شعر و شاعران می گوید، - رمون کنو در آخرین روزها از رهگذر تک گویی درونی، دیالوگ و یا از زاویه دید دانای کل به دنیای فلسفه نقب می زند، از ادبیات، شعر و شاعران می گوید، به محافل ادبی، هنری و روشنفکری سرک می کشد، از داداییست ها، برگسون و نیچه یاد می کند و تصویری را از دغدغه های فکری، علمی و هنری زمانه و جغرافیای خود ارائه می دهد.

این روایت ها در بسیاری از اوقات با طنزی گاه تلخ و گاه ابزورد، گاه گزنده و گاه ملایم، گاه شیرین و گاه سیاه درهم می آمیزند که برخاسته از نگاه هستی شناسانه نویسنده است.

رویا صدر، نویسنده، طنزپرداز و پژوهشگر در یادداشت خود درباره رمانِ آخرین روزها اثر رومن کنو که برای انتشار در اختیار ایسنا قرار داده است، نوشته است: آخرین روزها در جست وجوی معنای زندگی و مرگ است.

رمان، یک گروه دانشجوی پزشکی و فلسفه با همکلاسی های قدیمی شان، چند پیرمرد بازنشسته، یک پیشخدمت کافه، چند زن جوان و چند شخصیت فرعی را گرد هم آورده تا هرکدام به شکلی برای خلاصی از هراس بی مفهومی زندگی و مرگ تلاش کنند، تلاش هایی که از رهگذر برخورد نسل ها، تیپ های شخصیتی، جنسیتی و فکری حاصل می شود، در بسیاری از اوقات با طنز آمیخته اس�