داستان ابویزید بسطامی به روایت عطار نیشابوری

روایت عطار از بسطامی تنها حکایتی از کرامات و حالات او نیست، بلکه تصویری از سفری پرشور و پررنج در وادی عشق الهی است.

بسطامی آن عاشقی بود که در هر لحظه، - بندهای خودبینی را از هم می گسست تا به آنچه نیستی در هستی خوانده می شود، دست یابد.

 عطار نیشابوری، در تذکره الاولیا، از ابو یزید بسطامی به عنوان یکی از بزرگ ترین وادی پیمایان حقیقت یاد می کند، کسی که راه فنا را چنان طی کرد که هیچ من ی از او باقی نماند.

او را مردی می شناسیم که سلوکش با شور و وجد همراه بود، چنان که گاه کلماتش، اهل ظاهر را به حیرت و هراس می انداخت.

یکی از معروف ترین حکایات او در کتاب عطار، ماجرای عروج روحی اش است، آن گاه که به درگاه خداوند ندا درداد که خدایا! مرا از خود بیرون بر، که جز تو را نبینم! و گویی پاسخ آمد: ای ابو یزید! خود را همچون مشکی تهی کن تا بوی حقیقت از تو برآید.

این جملات، جوهره ی اندیشه ی بسطامی را نمایان می سازد؛ نفی خویش برای رسیدن به او، گم شدن در حق تا تنها حقیقت باقی بماند.

به گزارش فرارو، اما روایت عطار از بسطامی تنها حکایتی از کرامات و حالات او نیست، بلکه تصویری از سفری پرشور و پررنج در وادی عشق الهی است.

بسطامی آن عاشقی بود که در هر لحظه، بندهای خودبینی را از هم می گسست تا به آنچه نیستی در هستی خوانده می شود، دست یابد.