مطالب مرتبط:
تنها چیزی که همه عمر آدمی صرف آن می شود / جستجوی حقیقت؛ از افلاطون تا گادامر، سفری دراز و بی پایان
راز طول عمر بیشتر؛ این مکمل غذایی می تواند 4 سال به عمر شما اضافه کند!
روستای آغشت؛ سفری کوتاه به هاگوارتز ایران | عکس
سقط؛ عامل ناباروری عمدی و یک عمر پشیمانی
سفری خاطره انگیز به تهران قدیم در نوروز 1320
5 + 1
یارانه ها
مسکن مهر
قیمت جهانی طلا
قیمت روز طلا و ارز
قیمت جهانی نفت
اخبار نرخ ارز
قیمت طلا
قیمت سکه
آب و هوا
بازار کار
افغانستان
تاجیکستان
استانها
ویدئو های ورزشی
طنز و کاریکاتور
بازار آتی سکه
چهارشنبه، 6 فروردین 1404 ساعت 09:552025-03-26سياسي

تنها چیزی که همه عمر آدمی صرف آن می شود / جستجوی حقیقت؛ از افلاطون تا گادامر، سفری دراز و بی پایان


 یافتن حقیقت لزوما محدود به پرسش های دنیوی و علم ماده (فیزیک) نظیر کشف حقایق و قانونمندی های جهان نمی شود، پرسش هایی نظیر ز کجا امدم و آمدم بهر جه بود؟ که به تعبیر دکتر ملکیان پاسخ آن ها از محدوده دین نیز خارج است، - تنها چیزی که همه عمر آدمی صرف آن می شود / جستجوی حقیقت؛ از افلاطون تا گادامر، سفری دراز و بی پایان  یافتن حقیقت لزوما محدود به پرسش های دنیوی و علم ماده (فیزیک) نظیر کشف حقایق و قانونمندی های جهان نمی شود، پرسش هایی نظیر ز کجا امدم و آمدم بهر جه بود؟ که به تعبیر دکتر ملکیان پاسخ آن ها از محدوده دین نیز خارج است، از اساسی ترین پرسش هایی بوده است که بشر همچنان پاسخی حداکثری، که عقلا را اقناع کند، نیافته است.

امیررضا رضایان نوشت: حقیقت؛ کلان پرسش ابدی بشر است که در درازنای تاریخ همواره پی چیستی آن بوده است.

اهمیت حقیقت از آن رو است که توافق بر سر حقیقت نیز خود به اندازه کافی چالش برانگیز است.

   این که انسان ها چگونه بپذیرند که حدود و ثغور حقیقت چیست و چه گزاره ای را می توان حقیقت دانست حاصلش هزاران صفحه نظریاتی است که فلاسفه و منطقیون و متکلمان نوشته اند.

   یافتن حقیقت لزوما محدود به پرسش های دنیوی و علم ماده (فیزیک) نظیر کشف حقایق و قانونمندی های جهان نمی شود، پرسش هایی نظیر ز کجا امدم و آمدم بهر جه بود؟ که به تعب


برچسب ها: حقیقت - پرسش - افلاطون - پاسخ - هایی - پایان - حقایق
آخرین اخبار سرویس:

تنها چیزی که همه عمر آدمی صرف آن می شود / جستجوی حقیقت؛ از افلاطون تا گادامر، سفری دراز و بی پایان

تنها چیزی که همه عمر آدمی صرف آن می شود / جستجوی حقیقت؛ از افلاطون تا گادامر، سفری دراز و بی پایان