این آتش در دل ما روشن خواهد ماند، تا ظهور؛ ان شاءالله

چقدر به ات می آید این لباسی که به تن ما گشاد است.

چقدر پرچم روی تابوت تو قشنگ است، چقدر تو خوبی! اگر این عاقبت به خیری نیست پس خیر کجاست؟! چیست؟! دوبین خودمان باشد؛ من یک عمر منتظر شنیدن این خبر بودم، سی و دو سال! یک عمر است برای خودش.

هی فکر می کردم بعد از تو وای بر دنیا! بعد فکر کردم که بعد از علی و حسین بن علی علیهم السلام چه مانده بود از دنیا که وای بر آن؟! سهمن از رفتن تو غصه نمی خورم، به رفتن تو حسودی می کنم! تو وسط طولانی ترین کربلای عصر ما رفتی و وسط عاشق ترین آدم های دنیا تشییع شدی! وسط آدم هایی که مشت شان را به موشک ها نشان می دادند و بر سر جنگنده ها فریاد می زدند.

می گویند خوبی و بدی آدم ها را از روی تشییع کنندگان تشخیص بدهید، سید، فزتَ و رب الکعبه! چهارسرّ نشوید، خودتان را هم نبازید، ما حاجی های زیادی به خاک سپرده ایم، حاج ابراهیم، حاج مهدی، حاج احمد و آن حاجی کرمانی که بردن نام اش هم تن شان را می لرزاند! حاجی های زیادی هم به خاک خواهیم سپرد، اگر می خواهید خونی هدر نرود نگذارید پرچم به زمین بیافتد.

این آتش در دل ما روشن خواهد ماند، تا ظهور؛ ان شاءاللهروشن شود هزار چراغ از فتیله اییک داغ دل بس است برای قبیله ای پنجای خاک، با او مهربان باش، او یک عمر با دوستان تو مهربانی کرد و با دشمنان تو دشمن بود.