روایتی از آخرین حضور منوچهر والی زاده بر صحنه

آخرین روزهای پاییز سال گذشته بود که منوچهر والی زاده همراه با تعدادی از هم قطاران دیروز و امروز خود به تئاتر شهر آمد تا یکی از آخرین افتخارات زندگی خود را رقم بزند.

- آخرین روزهای پاییز سال گذشته بود که منوچهر والی زاده همراه با تعدادی از هم قطاران دیروز و امروز خود به تئاتر شهر آمد تا یکی از آخرین افتخارات زندگی خود را رقم بزند.

او اما برای تماشای تئاتر نیامده بود.

می خواست با آن صدای دلنشینش در کنار تعدادی از همکاران و دوستان خود در اجراخوانی یکی از نمایشنامه های مهم جهان حضور داشته باشد و این آخرین حضور او بر صحنه تئاتر بود و خود را بخت یار می دانست چراکه گفته بود یک جمله گفتن در نمایشنامه ای از شکسپیر، افتخار است.

به گزارش ایسنا، منوچهر والی زاده یکی از آخرین گویندگان نسل طلایی دوبلاژ ایران بود اما او در کنار کارنامه پر و پیمان خود در زمینه گویندگی، در تئاتر هم صاحب تجربه بود و در این نوشتار بخشی از فعالیت های او را در این زمینه یادآوری می کنیم.

او نیز مانند بسیاری از هم نسلان خود فعالیت هنری را با تئاتر آغاز کرد.

در سال های آغازین جوانی تماشاگر مشتاقی بود که به تئاترهای لاله زار می رفت و مفتون هنرنمایی بازیگران نامدار آن زمان می شد.