نوشدارو یا جام زهر؟ تحلیل احمد زیدآبادی از پذیرش قطعنامه 598

زیدآبادی در یادداشتی به تحلیل پذیرش قطعنامه 598 توسط آیت الله خمینی پرداخته و آن را نه جام زهر، بلکه نوشدارویی برای جلوگیری از سقوط کشور دانسته است.

- زیدآبادی در یادداشتی به تحلیل پذیرش قطعنامه 598 توسط آیت الله خمینی پرداخته و آن را نه جام زهر، بلکه نوشدارویی برای جلوگیری از سقوط کشور دانسته است.

او معتقد است که اگر این قطعنامه پذیرفته نمی شد، ایران با چالش های جدی تری مواجه می شد.

احمد زیدآبادی در کانال تلگرام اش نوست: مرحوم آیت الله خمینی پذیرش قطعنامه 598 شورای امنیت سازمان ملل برای پایان دادن به جنگ 8 ساله با عراق را برای خود به مثابه سرکشیدن جام زهرآلود توصیف کرد.

واقعیت اما این است که پذیرش قطعنامه در آن مقطع، نوشیدن جام زهر نبود، بلکه نوشدارویی برای جلوگیری از سقوط کشور و اشغال مجدد شهرهای ایران توسط ارتش صدام حسین بود.

کافی است که فقط یک لحظه به این بیاندیشیم که اگر آقای خمینی در آن سال، قطعنامه را نپذیرفته بود، چه پیش می آمد؟ واقعاً با چه ابزاری می شد در برابر زرادخانه سلاح های شیمیایی دیکتاتوری که در به کارگیری آنها علیه مردم خود هم کمترین ملاحظه و تردید و ترحمی نداشت، ایستادگی کرد؟ از قضا، تمام ارزش کار آیت الله در پذیرش قطعنامه 598 برگشت از حرف خود و توجه به منافع و موجودیت کشور و حفظ جان مردم بود.