وقتی مدرسه، خانه امید نیست!

بی تردید هر کودک و نوجوان در این مرز و بوم، حق دارد در محیطی امن و حمایتگر تحصیل و رشد کند و هر مدیری، وظیفه دارد این محیط را مهیا سازد، نه آنکه با رفتارهایش، - بی تردید هر کودک و نوجوان در این مرز و بوم، حق دارد در محیطی امن و حمایتگر تحصیل و رشد کند و هر مدیری، وظیفه دارد این محیط را مهیا سازد، نه آنکه با رفتارهایش، رؤیاهای کودکان را به کابوس تبدیل کند.

به گزارش ایسنا، مهسا گربندی در یادداشتی در روزنامه جوان نوشت: مدرسه، جایی که باید مأمن آرامش و امید باشد، گاهی به صحنه ای از تلخی و بی عدالتی تبدیل می شود.

جایی که کودکان، با چشمانی پر از رؤیا، واردش می شوند تا آینده ای روشن بسازند، اما گاهی با قلبی شکسته و روحی آزرده از آن بیرون می آیند.

آن هم به یک علت؛ بی پولی! ماجرای اخیر، که در آن مدیر مدرسه به جای حمایت از دانش آموز و خانواده اش با کلامی تلخ و تحقیرآمیز، پدر دانش آموز را به دلیل ناتوانی مالی سرزنش کرد، زخمی عمیق بر پیکره اعتماد عمومی به نظام آموزشی وارد کرده است.

این مدیر، به جای آنکه دست یاری به سوی خانواده ای درگیر با مشکلات اقتصادی دراز کند، با کلامی گزنده گفت: تو که پول نداری، نباید پنج فرزند می آوردی! آیا مدرسه، جایی برای آموزش انسانیت نیست؟ آیا وظیفه مدیران و معلمان، تنها در نمره دادن و ثبت انضباط خلاصه می شود؟ یا ب�