تاریخچه آجیل شب عید؛ از دیرباز تا امروز

آجیل شب عید یکی از سنت های قدیمی و محبوب در میان ایرانیان است که نه تنها نماد برکت و فراوانی محسوب می شود، بلکه لحظات خوشی را در کنار خانواده و دوستان رقم می زند.

این خوراکی لذیذ، ترکیبی از مغزها و خشکبار متنوع است که هر کدام پیشینه ای طولانی دارند.

اما ریشه این سنت به کجا بازمی گردد؟ چرا آجیل به بخش جدانشدنی از سفره نوروزی تبدیل شده است؟ در این مقاله به تاریخچه آجیل شب عید و نقش آن در فرهنگ ایرانی می پردازیم.

ریشه های تاریخی مصرف آجیل در ایران مصرف آجیل در ایران قدمتی چند هزار ساله دارد و به دوران باستان بازمی گردد.

در تمدن های اولیه مانند هخامنشیان، ساسانیان و حتی قبل از آن، مغزها و خشکبار به عنوان منبع غنی از انرژی و مواد مغذی، بخش مهمی از رژیم غذایی مردم بودند.

یافته های تاریخی نشان می دهد که ایرانیان باستان در مراسم های مهم و جشن ها، انواع آجیل و خشکبار را مصرف می کردند.

یکی از مهم ترین کاربردهای آجیل در گذشته، استفاده از آن در مراسم مذهبی و آیینی بوده است.

در آیین زرتشتی که نوروز یکی از اصلی ترین جشن های آن به شمار می رود، خوراکی هایی مانند بادام، پسته، فندق و کشمش به عنوان نماد فراوانی و برکت استفاده می شدند.

آجیل در آیین نوروز نوروز به عنوان یکی از کهن ترین جشن های ایرانی، همواره با خوراکی های خاصی همراه بوده است.