جنایت علیه سال نو/ طبل و دهل عاشورا ناامنی است یا آتش و قطع عضو نوروز؟!

سال کهنه، خسته و فرسوده، جای خود را سالی نو می دهد، نوید بهاری می آید؛ بهاری که باید نماد زندگی، نو شدن و امید باشد.

اما انگار خود در تلاشیم که با تلخی این شروع دوباره رقم بزنیم.

- چه شده است که این جشن زیبا و مقدس، که نامش نوروز است، به جای آنکه نماد زندگی و شادی باشد، به صحنه ای از وحشت و ناامنی و تباهی تبدیل شده است؟ چه شده است که به جای آواز پرندگان و نوای زندگی، صدای انفجار ترقه ها و فریادهای دردآلود مجروحان، فضای شهرها را پر کرده است؟ به گزارش سرویس اجتماعی تابناک، زمین، این مادر مهربان، در آستانه بهار فریاد می کشد.

فریادی که از درد سوختگی هایش برمی خیزد، از زخم هایی که بر پیکرش نشسته است.

زمین، که باید در نوروز لباس سبز بهار را بر تن کند، امروز با دود و آتش، با خون و اشک، پوشیده شده است.

چه کسی پاسخگوی این فریاد است؟ چه کسی پاسخگوی کودکانی است که در آستانه بهار، به جای بازی و شادی، بر تخت بیمارستان ها می نالند؟ چه کسی پاسخگوی مادرانی است که به جای آماده شدن برای استقبال از نوروز، در کنار تخت فرزندانشان اشک می ریزند؟ چرا با خود چنین می کنیم؟ کدام نقطه دنیا از ما می پذیرند که جشن ورود به سال جدید را با قطع عضو عزیزانمان و یا کشته شدن عضوی از خانواده یمان آمیخته ایم؛ ان هم دانسته و از سر یک اطلاع و احتمال قوی؟!   شادی واقعی ک�