تراژدی «بلوطستان»

جنگل های قلب زاگرس هر روز حالشان وخیم تر می شود، آتش سوزی، زوال، تغییر کاربری، چرای بی رویه دام و .

، تراژدی بی پایانی را برای بلوطستان رقم زده است.

- خرم آباد - جنگل های قلب زاگرس هر روز حالشان وخیم تر می شود، آتش سوزی، زوال، تغییر کاربری، چرای بی رویه دام و .

، تراژدی بی پایانی را برای بلوطستان رقم زده است.

خبرگزاری مهر - گروه استان ها: زاگرس بیش از آنکه یک رشته کوه باشد، هویت است.

صدها شهر و هزاران روستا را در دامنه های خود جای داده و ده ها چشمه و رودخانه را به اهالی هدیه کرده است.

سایه درختانش پناه بوده و میوه بلوط هایش غذا؛ صخره هایش ذخیره گاه آب و جنگل هایش حافظ حیات، کوه های ریز و درشتش حصار بوده و نفس کشیدنش مانع گردوغبار! وسط هر کدام از شهرهای غرب کشور که می ایستی می توان از دور هم رشته های زنجیره وار کوه هایش را دید و هم دست تکان دادن بلوط ها را؛ هنوز زاگرس زنده است که اگر نبود شاید نفس کشیدن راحت نبود.

اما این نفس کشیدن کجا و آن روزهای خوب دورودراز رشته کوه تاریخی ایران کجا! از مرکز لرستان که راه می افتی در کمتر از 20 دقیقه می توانی به دامنه های زاگرس برسی؛ در روزهای پاییزی غم بلوطستان انگار مضاعف است؛ صدای پای باد در گوش جنگل های بلوط می پیچید؛ موهای سرخ و زرد و نارنجی بلوطستان کشان کشان رنگ خزان را روی دشت و کوه می پاشد و