تصویری از عصر داروهای اعصاب و روان و عدم قطعیت در «اولانزاپین،»

کارگردان نمایش «اولانزاپین» عنوان کرد که ساختار اثرش را سردرگمی و حیرانی که یکی از ویژگی های دنیای مدرن است، شکل می دهد.

- تصویری از عصر داروهای اعصاب و روان و عدم قطعیت در اولانزاپین، کارگردان نمایش اولانزاپین عنوان کرد که ساختار اثرش را سردرگمی و حیرانی که یکی از ویژگی های دنیای مدرن است، شکل می دهد.

سروش زرینی نویسنده و کارگران نمایش اولانزاپین که این روزها در بلک باکس باغ کتاب تهران روی صحنه رفته است در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: اولانزاپین روایت یک زوج طبقه متوسط و تحصیل کرده تهرانی است که با مسائل آدم های امروز ایران مواجه هستند.

ایده اصلی این نمایش را مشکلاتی مانند نحوه ارتباط برقرار کردن و تحکیم روابط در عصر مدرن تشکیل می دهد.

اولانزاپین تصویری است از عصر داروهای اعصاب و روان و پیچیدگی کلمات و عدم قطعیت.

در زمانه ما هیچ چیز قطعی نیست و هرگز تفاوت میان درستی و نادرستی را تشخیص نمی دهیم.

اسم اول نمایشنامه زیبایی شنایی یک تجاوز وحشیانه بود که برای احتیاط تغییرش دادم.

وی درباره فرم و مضمون اثر بیان کرد: ویژگی های فرمی باید در متن جستجو شود.

ایده من برای شروع این بود که قصه ای وجود نداشته باشد.

ما درگیر کنش ها و نسبت های میان 2 انسان هستیم بدون آنکه به صورت کلی داستان را بفهمیم.