شام ایرانی؛ دنباله روی بدون خلاقیت

آیا «شام ایرانی» توانسته الگویی بومی و مستقل ارائه دهد، یا صرفا نسخه ای دستکاری شده از نمونه های خارجی است؟ تأثیر این برنامه بر سبک زندگی مخاطبان ایرانی چیست و آیا می توان آن را در مسیر برنامه سازی هدفمند و مبتنی بر فرهنگ داخلی قرار داد؟ - آیا شام ایرانی توانسته الگویی بومی و مستقل ارائه دهد، یا صرفا نسخه ای دستکاری شده از نمونه های خارجی است؟ تأثیر این برنامه بر سبک زندگی مخاطبان ایرانی چیست و آیا می توان آن را در مسیر برنامه سازی هدفمند و مبتنی بر فرهنگ داخلی قرار داد؟ به گزارش ایسنا، صبح نو در نقدی بر برنامه شام ایرانی که این روزها از شبکه نمایش خانگی پخش می شود نوشت: برنامه های تلویزیونی واقع نما (Reality Show) در سراسر جهان به عنوان یکی از پرمخاطب ترین گونه های سرگرمی شناخته می شوند.

این برنامه ها که اغلب بر پایه رقابت و نمایش زوایای کمتر دیده شده از زندگی افراد ساخته می شوند، تأثیر عمیقی بر فرهنگ عمومی و سبک زندگی مخاطبان خود می گذارند.

در ایران نیز برنامه هایی از این دست تولید شده اند که هرچند در ظاهر صرفا جنبه سرگرمی دارند؛ اما از نظر محتوایی و پیامدهای فرهنگی، محل بحث و تحلیل هستند.

یکی از این برنامه ها شام ایرانی است که با الگوبرداری از یک فرمت خارجی ساخته شد و طی سال های گذشته، در فصل های متعددی به نمایش درآمد.