رمضان روزنی به بهشت

رمضان و روزه داری از جمله فرصتهای باارزش در دنیای مادی برای پیوند با دنیای جاوید ومعنوی است.

طبع انسان علاقه مند به بستر طبیعت و هماهنگ با آن است یعنی اصل در انسان باوجود داشتن فطرت الهی ودینی میل به دنیا است تامگر نیرویی برتر او را به عالم عالی برانگیزاند وسوق دهد.

عوامل میل به عالم معنا در دو حوزه انفس وآفاق وجود دارد سَنُرِیهِمْ آیَاتِنَا فِی الْآفَاقِ وَفِی أَنْفُسِهِمْ حَتَّی یَتَبَیَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ  .

  به زودی نشانه‏ های خود را در افقها [ی گوناگون] و در دلهایشان بدیشان خواهیم نمود تا برایشان روشن گردد که او خود حق است ( سوره فصلت53) فلسفه بعثت انبیاء ووجود انسانهای کامل در هرعصر ومصر وتجلی حضرت حق در آفاق و انفس همگی برای توجه انسان به عالم ابدیت است .

  ازجمله عنایات حضرت حق برای سیرملکوتی فرصت ماه رمضان است که با فریضه روزه عجین شده است روزه همچون سایر عبادات احکام،آداب و اسراری دارد یا به عبارتی ظاهر وباطنی دارد فهم ظاهری روزه بر همگاه آشکار است آنچه روزه را روزه کرده حکمت و باطن آن است که عمق آن را میتوان از حدیث قدسی الصوم لی و انا اجزی به ،روزه از آن من است و خودم پاداش آن هستم حدس زد،درفرصت ماه رمضان میشود ره چندین ساله را یک ماهه طی نمود اگرچه توفیق در این ماه مستلزم آمادگی وتدارک دو پیش نیاز ما