معلولیت سالانه 60 هزار نفر در پی وقوع تصادفات/ عوارض ضربات روانی وارد شده بر قربانیان حوادث ترافیکی

«گاهی می شنوم که آرزوی یک مصدوم تصادفات این است که بتواند از روی ویلچر بلند شود، دست بچه اش را بگیرد و راه برود.

» این بخشی از یادداشت دکتر محمدرضا ظفرقندی، - گاهی می شنوم که آرزوی یک مصدوم تصادفات این است که بتواند از روی ویلچر بلند شود، دست بچه اش را بگیرد و راه برود.

این بخشی از یادداشت دکتر محمدرضا ظفرقندی، وزیر بهداشت بود که چندی پیش درمورد افزایش آمار مرگ و میر تصادفات و پویش ملی نه به تصادف! نوشت؛ موضوعی که سازمان بهزیستی نیز پس از پیوستن به این پویش از اضافه شدن سالانه حدود 60 هزار نفر در پی تصادفات جاده ای به جمعیت معلولان خبر داد که 3000 نفر از آنها دارای آسیب نخاعی می شوند.

به گزارش ایسنا، از اسفندماه پویش نه به تصادف با همکاری دستگاه های مختلف راه اندازی شد؛ پویشی که به گفته علیرضا رییسی، معاون بهداشت وزارت بهداشت با هدف کاهش حداقل 8 درصدی مرگ ومیر ناشی از تصادفات فعال شده است.

براساس آمارهای اعلام شده از سوی سازمان بهزیستی کشور، سالانه حدود 60 هزار نفر در پی تصادفات جاده ای به جمعیت معلولان اضافه می شود که 3000 نفر از آنها دارای آسیب نخاعی می شوند.

در این میان، جاده های ناایمن، خودروها و خیابان های غیراستاندارد و بی احتیاطی در رانندگی در کشورمان، چرخه ای برای مرگ و معلولیت در جاده ها و شهرها ایجاد کرده است و همین امر �