پرداختن به یک ضرورت انکارناپذیر

حسین تولایی، روزنامه نگار، شاعر و نویسنده عرصه کودک و نوجوان با نگارش یادداشتی بر نمایش «عشق که میگن چیه»، عنوان کرده که این اثر نمایشی به ضرورتی پرداخته است که همچنان مورد کم توجهی قرار دارد.

- حسین تولایی، روزنامه نگار، شاعر و نویسنده عرصه کودک و نوجوان با نگارش یادداشتی بر نمایش عشق که میگن چیه ، عنوان کرده که این اثر نمایشی به ضرورتی پرداخته است که همچنان مورد کم توجهی قرار دارد.

او در این یادداشت که با عنوان عشق؛ طعم شیرین کلوچه ی مادربزرگ در اختیار ایسنا قرار گرفته نوشته است: عاشقتم! عشق منی! عشقولی! عشقی! و.

اینها کلمه ها و ترکیب هایی از عشق است که بارها و بارها در گفتار روزمره کاربرد دارد و بچه ها هم نه تنها آنها را از زبان اطرافیان (آشنا و غریبه) می شنوند بلکه گاهی از آنها استفاده هم می کنند.

اما عشق چیست؟ یا به قول نمایشی به قلم زهرا خسروی و به کارگردانی آناهیتا غنی زاده: عشق که میگن چیه؟ ، این نمایش، همین سئوال ساده و اساسی را دستمایه ی آفرینش اثری هنری برای کودکان قرار می دهد.

نمایش عشق که میگن چیه؟ روایتی ساده با بیانی فانتزی و خیال انگیز درباره ی معنا و مفهوم عشق است که به زبانی کودکانه به مخاطب می گوید عشق تعریف واحد و محدود ندارد، پس وسیع است و می تواند به تعداد تجربه های تمام افراد معنا و تعریف شود؛ از طعم شیر