رنج آورترین «کاش»

نه به تصادف، آری به زندگی و کاهش آمار مفت ترین نوع مرگ است که بازماندگان را در مغاکی هول ناک رها می کند و جز کاش و افسوس برجای نمی گذارد.

- نه به تصادف، آری به زندگی و کاهش آمار مفت ترین نوع مرگ است که بازماندگان را در مغاکی هول ناک رها می کند و جز کاش و افسوس برجای نمی گذارد.

به گزارش ایسنا، مهرداد خدیر در یادداشتی به بهانه پویش نه به تصادف نوشت: همه می میرند و از مرگ گریز و گزیری نیست و این گزاره با نگاه های متفاوت به زندگی دست خوشِ تغییر نمی شود.

به تعبیر سهراب سپهری اگر مرگ نبود دست ما پی چیزی می گشت و با این نگاه نقش مرگ را در معنی بخشی به زندگی یادآور می شود.

این نوشته اما درباره مرگ در معنی کلی آن نیست تا بگویم چقدر با این سخن هایدگر موافقم که انسان موجود معطوف به مرگ است یا دیگران که گفته اند تمام زندگی تلاش برای غلبه بر مرگ است و چون می دانیم میراییم تقلا می کنیم اگرچه با نگاه تلخ صادق هدایت حاصل این دویدن هرگز نرسیدن است.

با این همه یک نوع خاص از مرگ در دنیای معاصر رنج آورتر است و غلبه بر سوگ آن دشوارتر و آن مرگ در پی سانحه رانندگی است.

چون مرگ به خاطر بیماری یا کهولت سن را می توان به طبیعت یا تقدیر الهی نسبت داد.

اگرچه دلتنگی برای رفتگان چاره ندارد اما نوبت به این نوع مرگ که می رسد با کاش هایی روبه روییم که کنار آمدن با فقدان