توسعه پایدار؛ اقتصاد پویا و دیپلماسی فعال

محمدمهدی محمدی؛ پژوهشگر حوزه استراتژی - گرچه در سال های اخیر تلاش های گسترده و برنامه های بیشماری برای کاهش وابستگی اقتصاد ایران  به درآمد های نفتی طرح ریزی و انجام شد ه است اما همچنان وابستگی اقتصاد ایران به نفت و تاثیرپذیری آن از قیمت های جهانی و اثر منفی تحریم های اقتصادی بر آن بسیار بالاست.

  همین امر و اثرگذاری آن در اقتصاد ایران موجب شده تا در دوره هایی که فروش نفت افزایش داشته، دولت ها در کنترل بازار ارز، توجه به پروژه های زیرساختی، سرمایه گذاری در طرح های بلندمدت، کاهش ناترازی های بودجه ای و استقراض از بانک مرکزی، عملکرد بهتری داشته باشند و در دوره هایی که به دلایل سیاسی یا تحولات اقتصادی در جهان در بالابردن درآمد حاصل از فروش نفت ناکام بوده اند، عملا با بحران های متعددی مواجه شده اند.

  جدای از اتکای اقتصاد ایران بر صادرات مواد خام و واردات کالا های مصرفی و عدم تنوع اقتصادی، دیپلماسی اقتصادی ناکارامد و عدم حضور فعال در بازار های جهانی نیز مزید بر علت شده تا موانع جذب سرمایه گذاری خارجی و توسعه تجارت بین المللی، این چرخه ی دارای اشکال را کامل تر کرده و سرعت گیری برای مسیر پیشرفت و رشد اقتصادی باشد.

اینکه چرا چین از طریق ابتکار کمربند و جاده توانسته همکاری های اقتصادی گسترد های با کشور های مختلف ایجاد کند، در ح