مهاجرت ، ماشین‏ خوابی و زندگی ‏ اشتراکی / گزارشی از خانه‏ به‏ دوشی پرستاران که برای زندگی بهتر، راهی تهران می‏ شوند

یک شیفت بیمارستان، شیفت بعدی مسافرکشی.

شیفت آخر؟ ماشین خوابی، کرایه تخت در خوابگاه و پانسیون یا زندگی اشتراکی.

- ماهانه 14 تا 15 میلیون تومان، کفاف زندگی شان را نمی دهد.

اضافه کاری ساعتی 25 هزار تومان.

هشت ساعت اضافه کار کنند، 200 هزار تومان بیشتر نمی گیرند.

همان را هم باید برای رفت و آمد بدهند.

در یک سال گذشته 400 پرستار از استان گیلان به تهران مهاجرت کرده اند، در کرمانشاه پرستاران، با هم همکار می شوند، شرکت خدمات پرستاری در خانه راه اندازی می کنند، با هم خانه ای در تهران کرایه می کنند و راهی می شوند.

  در یزد، پرستار را به دلیل مطالبه گری اش انفصال از خدمت می کنند و در شهری دیگر تبعیدش می کنند.

نتیجه؟ فرار پرستاران از بیمارستان ها، کار کردن در آپاراتی و میوه فروشی و لبنیاتی، توزیع تخم مرغ و آرایشگری و حتی دستفروشی.

گروهی هم از کشور مهاجرت می کنند، به کشورهای حاشیه خلیج فارس و حقوق های چند صد میلیون تومانی می گیرند یا به اروپا می روند و 3 هزار یورو و 4 هزار دلار درآمد دارند.

خبرها حکایت از خانه به دوشی پرستاران مجرد در شهرهای بزرگ مانند تهران دارد؛ تهران که انتخاب اولشان برای کار و زندگی است.

  کرایه بالای مسکن اما منجر شده تا خانه شان، ماشین شود و مراکز اورژانس و پانسیون و خوابگاه.