تاکسیدرمی؛ انقلاب از دوربین یک دهه هفتادی

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، داستان فیلم حول محور عبدالرضا، برادر ناتنی محمدرضا پهلوی، می چرخد که در آستانه انقلاب 1357، به دلیل مهارتش در شکار، - تاکسیدرمی ، نخستین فیلم بلند محمد پایدار، کارگردان دهه هفتادی، اثری متفاوت است که با رویکردی جسورانه به سراغ ژانر کمدی فانتزی رفته، ژانری که در سینمای ایران کمتر تجربه شده است.

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، داستان فیلم حول محور عبدالرضا، برادر ناتنی محمدرضا پهلوی، می چرخد که در آستانه انقلاب 1357، به دلیل مهارتش در شکار، مجبور می شود به جنگل های شمال ایران سفر کند.

این سفر، بهانه ای برای شکل گیری داستانی طنزآمیز و فانتزی است که تلاش می کند با خلق موقعیت های غیرمعمول فضایی متفاوت خلق کند.

ریتم فیلمنامه یکی از نقاط قوت اصلی اثر است که با حفظ یکدستی خود تا پایان، مخاطب را همراه می کند.

ما در این فیلم شاهد تیپ_شخصیت هایی هستم که تا حدی با فضای کلی آن سازگار است.

بازیگران نیز با تسلط بر قواعد کمدی و هماهنگی با فضای قصه، به یکی از نقاط قوت فیلم تبدیل شده اند.

پیام اصلی فیلم، که از زبان فرزین محدث بیان می شود، این است: انسان به هرچه عادت کند، شبیه همان می شود و در نهایت تاکسیدرمی می شود.