ستاره زایی در «سحابی کادینگتون»

عکس روز ناسا، «سحابی کادینگتون» را به نمایش می گذارد که در دل آسمان می درخشد و نواحی ستاره زا را نشان می دهد.

- عکس روز ناسا، سحابی کادینگتون را به نمایش می گذارد که در دل آسمان می درخشد و نواحی ستاره زا را نشان می دهد.

به گزارش ایسنا، به نظر می رسد کهکشان های مارپیچی بزرگ اغلب شکوه و جلال خود را به دست می آورند و خوشه های ستاره ای جوان و درخشان خود را در بازوهای مارپیچی متقارن و زیبا به رخ می کشند اما کهکشان های کوچک و نامنظم نیز ستاره ها را تشکیل می دهند.

به نقل از ناسا، در واقع کهکشان کوتوله IC 2574 شواهد آشکاری را از فعالیت شدید ستاره زایی در مناطق سرخ رنگ خود نشان می دهد که به انتشار گاز درخشان هیدروژن تمایل دارند.

نواحی متلاطم ستاره زا در IC 2574 درست مانند کهکشان های مارپیچی توسط بادهای ستاره ای و انفجارهای ابرنواختر که مواد را به محیط میان ستاره ای کهکشان پرتاب می کنند و به تشکیل ستاره های بیشتر می انجامند، متلاشی می شوند.

کهکشان IC 2574 که تنها 12 میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد، بخشی از گروه کهکشان های M81 است که به سمت صورت فلکی شمالی دب اکبر دیده می شود.

این جهان جزیره ای که به سحابی کادینگتون (Coddington s Nebula) نیز معروف است، حدود 50 هزار سال نوری وسعت دارد و توسط ادوین کادینگتون (Edwin Coddington) ستاره شناس آمریکایی در سال 1898 کشف شد.