میزهای عجیب و غریب در کافه های تهران

«فکر کن درست زمانی که کافیینِ قهوه روی آدِنوزینِ سلول هایت سوار می شود و با سر و سامان گرفتن هورمونِ سِروتونینِ بدنت یواش یواش هایپِر می شوی، - فکر کن درست زمانی که کافیینِ قهوه روی آدِنوزینِ سلول هایت سوار می شود و با سر و سامان گرفتن هورمونِ سِروتونینِ بدنت یواش یواش هایپِر می شوی، کنار دستت آدم هفت پشت غریبه ای نشسته باشد که از زیر و بَمِ زندگیت سَر درآورد؛ چرا؟ چون تو ناخواسته تحت تاثیر قهوه به روان سازی گفتگو و خوش صحبتی رسیده ای .

به گزارش ایسنا، به نقل از همشهری، غیر و غریبه هایی هستند که گرد میزهای اجتماعی یا سوشیال تِیبلِ وسط کافه و کافه رستوران های گوناگون با هم شناس و آشنا می شوند.

اغلبشان 2 تا چندنفره اند که ماجراجویانه، اقبال اوقات فراغت خود را برجای دنج نشینی های معمول کافه های کلاسیک تا مدرن با جمع نشینی های اتفاقی، پشت همین میزهای گروهی ترندشده می جویند؛ میزهایی چوبی یا فلزی در ابعاد بزرگ با شکل و طرح هایی مینیمال و به رنگ های خنثی.

گردنشینان این میزهای بزرگ گاه که چانه هاشان گرم می شود وحرف هاشان گل می کند، صدای خنده هاشان بلند می شود؛ آنقدر که موج بلند فرکانس خنده هاشان به هر کنج از کافه می رسد و خلوت آنها را که تک و جفت نشسته اند، درهم می شکند؛ آن هم برخلاف قانون نانوشته کافه ها، یعنی رعایت احوال خلوت گز�