سده، جشن روشنی و خرد

جشن سده، یکی از کهن ترین جشن های ایرانی، نمادی از نور، روشنایی، خردمندی و رویش است که پس از گذشت هزاران سال همچنان گرامی داشته می شود.

- جشن سده، یکی از کهن ترین جشن های ایرانی، نمادی از نور، روشنایی، خردمندی و رویش است که پس از گذشت هزاران سال همچنان گرامی داشته می شود.

مرتضی نظری و کوروش نظری؛ از جماعت اندک و کم اطلاعی که ایرانیان باستان را آتش پرست می دانند که بگذریم، جشن سده در کنار جشن های بزرگ ملی مانند جشن نوروز و یلدا، آیینی کهن است که نماد نور، روشنی، خردمندی و رویش و بالیدن بوده و پس از گذشت هزاران سال هنوز پاس داشته می شود و به ثبت ملی و جهانی رسیده است.

به طور مختصر با جشن سده آشنا می شویم:   ریشه تاریخی جشن سده جشن سَده از جشن های ایرانی است که در آغاز شامگاه دهم بهمن برگزار می شود.

این جشن هزاران سال قدمت دارد و از کهن ترین جشن های ایرانی (حتی قدیمی تر از نوروز) به شمار می رود.

این جشن، جشن پیدایش آتش در نظر گرفته می شود.

بر اساس شاهنامهٔ فردوسی، پیشینهٔ این جشن به دوران هوشنگ شاه، دومین پادشاه پیشدادی، بازمی گردد.

  ریشه اساتیری سده داستان هوشنگ و مار بزرگ در روایات اساطیری ایران باستان آمده است که هوشنگ شاه به هنگام شکار، چون مار دراز سیاه رنگی را می بیند، به سوی آن سنگی پرتاب می کند که از برخورد این سنگ به سنگ دیگ