اعتراف به ناکارآمدی؛ چرا به فهم مشترک نمی رسیم؟!

سال ها گذشت تا اعتراف کردیم که کشور گرفتار ناکارآمدی است.

اما دیگر نمی توان زمان وفرصت اندک باقیمانده برای رسیدن به پاسخ وفهم مشترک در مورد حل این ناکارامدی را از دست داد.

- چه اگر خیلی سریع به راه حل مشترکی نرسیم، این ناکارامدی به فروپاشی می انجامد.

عصر ایران؛ سجاد بهزادی - ناکارآمدی مقدمه ای برای فروپاشی است.

اما اعتراف به ناکارآمدی، نشانه خوبی است برای حل مسئله های انباشته شده و نرسیدن به مرحله فروپاشی.

 امروز شاهد اعتراف به ناکارآمدی بخش هایی از سیستم در نظام حکم رانی از سوی مسئولان هستیم.

اگر چه اعتراف های امروز، بسیار تلخ و هشدار روشنفکران و الیت های جامعه در سالهای گذشته بوده است؛ اما نویسنده آن را به فال نیک می گیرد و امیدواریم مقدمه ای برای حل مسئله باشد.

   مصداق ناکارآمدی فراوان است و ما فقط به مرور برخی از این اعتراف ها در چند مدت گذشته می پردازیم که منابع همه آنها، رسانه ها و تریبون های رسمی داخلی است: •  علی ربیعی، دستیار اجتماعی رییس جمهور: اگر شرایط اصلاح نشود با ضعیف و تهی شدن از درون مواجه می شویم و این خواست بدخواهان تاریخی ایران است.

ما به اصلاحات سخت اقتصادی، بهبود وضعیت اجتماعی، زیستن آسوده مردم در جامعه و حضور در اقتصاد جهانی نیاز داریم.