سرو از ترمه تا سرود

درخت سرو از دانه تا آسمان، از حاشیه آرام یک هنر دستی تا متن یک شعر شیرین جایگاهی دارد که برآمده از اهمیت آن در جهان بینی ایرانیان ازجمله مردم اصفهان است.

- ایسنا/اصفهان درخت سرو از دانه تا آسمان، از حاشیه آرام یک هنر دستی تا متن یک شعر شیرین جایگاهی دارد که برآمده از اهمیت آن در جهان بینی ایرانیان ازجمله مردم اصفهان است.

داستان آدمی با درخت آغاز می شود؛ چنان که گفته اند سفر آدم و حوا از بهشت به زمین به خاطر خوردن از میوه های یک درخت بود.

همواره در پیوند با درخت این رستنی سبز با ساقه چوبی و برگ و شاخه و ریشه حکایت ها و داستان هایی سرشته است که بازتاب آن در گستره ای وسیع ازجمله هنر، تاریخ و باورهای عامیانه و ادبیات می توان می یافت.

سرو یکی از این درختان است.

سرو نزد ایرانیان و بسیاری از فرهنگ های دیگر جایگاه ویژه دارد.

سرو یکی از نمادهای مرگ و آرامگاه و به سبب همیشه سرسبزی اش نمود رستاخیز و جاودانگی بوده است.

همچنین بلندبالایی و راست قامتی آن همواره الهام بخش به حساب می آمده، به طوری که رد نقوش سرو را در تزیینات ساختمانی، مهرها، نقاشی ها، سفالگری و فرش و زیلو و سنگ قبرها می توان یافت.

نمود بارز آن در هنر ترمه و قلمکار اصفهان می توان یافت؛ سروی که شاخش به نرمی خم شده است و آن را بته جقه می نامیم.