چرا نخبگان سیاسی در انزوا به سر می برند؟

 آشکارترین نشانه غیاب سیاست در جامعه، حضور ابتذال سیاسی در آن جامعه است.

همان ابتذالی که بسیاری را به سکوت و انزوا واداشته است.

ظهور و بروز این ابتذال سیاسی را بیش از مردم، - باید در برنامه های صداوسیما و تحلیلگران سیاسی جست وجو کرد.

در واقع می توان ادعا کرد با دو نوع سیاست روبه رو هستیم.

احمد غلامی، روزنامه نگار در شرق نوشت:بسیاری بر این باورند این روزها بهترین کار سکوت و انزواست، سکوت و انزوای خودخواسته.

اگر پیش از این جامعه روشنفکری و نخبگان سیاسی به این نتیجه رسیده بودند که چاره ای جز انزوا و سکوت ندارند، اینک دامنه این طیف گسترده تر شده و به طبقات میانه جامعه هم سرایت کرده است.

گویا جملگی به این باور رسیده اند که دیگر کاری از دست کسی ساخته نیست و چه بهتر به انتظار فرصتی بنشینند که بادها خودشان تغییر فصل ها را رقم بزنند.

اتفاقات اخیر در منطقه هم این باور را راسخ تر کرده است.

خروج ایران از سوریه، حضور نابهنگام ترکیه در این کشور و پیشروی اسراییل تا نزدیکی های دمشق و بسیاری از رخدادهای ریز و درشت که نه مردم منطقه دستی در آن داشته اند و نه دولت هایی که پیش از این مؤثرترین دولت ها در سوریه و لبنان بوده اند.

در این شرایط آنچه بیش از پیش دوباره در اذهان روشنفکران و نخبگان سیاسی یادآوری می شود، جای خالی سیاست داخلی است که همچنان