شعر جامی و ارادت به مقام خاتم پیامبران (ص)

جامی در پایان این ابیات حال خود را به سوختگان و تشنه کامانی تشبیه کرده که به لطف و عنایت رسول اکرم (ص) محتاج بوده و از آن حضرت (ص) می خواهد به عنایتی او را مورد تفقد قرار دهد.

- جامی در پایان این ابیات حال خود را به سوختگان و تشنه کامانی تشبیه کرده که به لطف و عنایت رسول اکرم (ص) محتاج بوده و از آن حضرت (ص) می خواهد به عنایتی او را مورد تفقد قرار دهد.

خبرگزاری مهر _ گروه فرهنگ و ادب: محمد جواد گودینی پژوهشگر ادبیات فارسی و عربی، به یادداشتی با موضوع ارادتِ نورالدین عبدالرحمان جامی به مقام خاتم پیامبران (ص) در شعرش نوشته و این مساله را در شعر این شاعر کلاسیک فارسی بررسی کرده است.

این یادداشت برای انتشار در اختیار مهر قرار گرفته است.

در ادامه مشروح این یادداشت را می خوانیم؛ نورالدین ابوالبرکات عبدالرحمن بن نظام الدین جامی، از بزرگان شعر و ادب عرفانی سرزمین خراسان بوده که در سده نهم هجری می زیست.

در سال 817 هجری چشم به جهان گشود و به سال 898 هجری در هرات چشم از جهان فروبست.

او را خاتم الشعرا نام نهاده اند و از چهره های برجسته تصوف اسلامی و ادب عرفانی و مشاهیر ایرانی در سده نهم بوده.

از وی آثار گرانبها و ارزشمندی برجای مانده که میراثی گرانبها از شعر پارسی، تصوف و فلسفه محسوب می شود؛ معروف ترین نوشته وی، هفت اورنگ است.