اُخوت و دلبستگی به دنیای کتاب

آیا آدم ها دلبسته کتاب هایشان می شوند؟ احمد اخوت در «دلبستگی کتابی» از تعلق خاطر به جهان کتاب ها و علاقه به آن ها می گوید.

- ایسنا/اصفهان آیا آدم ها دلبسته کتاب هایشان می شوند؟ احمد اخوت در دلبستگی کتابی از تعلق خاطر به جهان کتاب ها و علاقه به آن ها می گوید.

فرهنگ سخن دلبستگی (یا دل بستگی) را علاقه، محبت و پیوند عاطفی نسبت به چیزی یا کسی تعریف می کند.

و دلبسته را علاقه مند می داند و دلبند را شخصی عزیز و دوست داشتنی، معشوق، اسیرکننده دل.

بله! آدم ها یک باره چشم باز می کنند و می بینند عاشق شده اند، عاشق کتاب هایشان! این دلبستگی فقط برای خواننده نیست و نویسنده هم دلبسته می شود: دلبستگی یک معنایش تعلق خاطر است.

نویسنده با شخصیت هایش انس پیدا می کند و نمی تواند ازشان جدا شود.

مگر نه این که بعضی از ما نصفه شب ها بیدا می شویم و به بچه هایمان که خوابند سرکشی می کنیم؟ فارغ از اینکه نویسنده یا خواننده باشیم، وقتی دل به کتاب ها می بندیم که خوره های کتابی باشیم و خوره مخفف خورنده است.

با همین مسئله خوردنی بودن کتاب ها است که اخوت لحظات قشنگی را در این کتاب خود، یعنی دلبستگی کتابی می آفریند؛ مثلاً از هم کلاسی ای یاد می کند که واقعاً کتاب ها را می خورد! پیوند کتاب و خوراک را در جای دیگر این گونه روایت می کند: کتاب و خوردن خویشاوندی دارند.