آیا «اُمی» بودن پیامبر (ص) به معنای بی سوادی است؟

عدم تفکیک بین «ناتوانی در نوشتن» و «ننوشتن» پیامبر صلی الله علیه و آله و نیز «رفع تعارض» در روایات مربوط به «اُمیّت» و و تعمیم دادن «عدم نوشتن و خواندن» به «تمام عمر» مبارک ایشان، - به گزارش تابناک به نقل از تسنیم، مسئله ی اُمی بودن رسول خدا صلی الله علیه و آله از جمله موضوعات مهم و چالش برانگیز در میان مسلمانان بوده است که همواره مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.

این مسئله نه تنها در میان مفسران و اندیشمندان اسلامی، بلکه حتی در زمان حیات ائمه معصومین علیهم السلام نیز مطرح بوده است.

ائمه علیهم السلام در مواجهه با این پرسش ها، تفسیر های دقیق و روشنی ارائه کردند تا ابهامات پیرامون این موضوع را برطرف کنند.

در یک نگاه کلی، از دیدگاه اندیشمندان اُمی بودن پیامبر صلی الله علیه و آله به معنای عدم توانایی ایشان در خواندن و نوشتن پیش از بعثت است که در قرآن نیز به آن اشاره شده است.

این ویژگی به عنوان یکی از نشانه های اعجاز قرآن و حقانیت رسالت ایشان مطرح می شود، زیرا ثابت می کند که قرآن نمی تواند ساخته ذهن بشر باشد.

با این حال، پس از بعثت، برخی روایات و شواهد تاریخی نشان می دهند که پیامبر صلی الله علیه و آله توانایی خواندن و نوشتن را به صورت اعجازین یا از طریق تعلیم الهی کسب کردند.