جشن میانه زمستان؛ جشنی کهن با آداب و رسوم باستانی

جشن میانه زمستان، بخشی از جشن های تقسیم شده فصلی سال (ورشیم یا فرشیم) است.

ایرانیان در روز 15 بهمن برای پشت سر گذاشتن نیمی از زمستان سخت و نزدیک شدن به بهاری دل انگیز و پربار پایکوبی می کردند.

- ایرانیان باستان روز 15 بهمن را به مناسبت گذراندن زمستان و نزدیک شدن به بهار جشن می گرفتند و یکی از انگیزه های برگزاری جشن نیمه بهار، جشن نیمه تابستان، جشن نیمه پاییز و جشن نیمه زمستان این بود که دامداران و کشاورزان بتوانند برای کشت وکار و امور مربوط به مشاغل خود برنامه ریزی داشته باشند.

    در ایران باستان، جشن های فصلی با نام دیگر گاهنباری نیز شناخته می شدند.

باور پژوهشگران بر این است که جشن های گاهنباری شامل هشت جشن بودند که موبدان ساسانی با تحریف آیین های کهن، دو جشن از آن ها را حذف کردند.

این حذف نیز با این قصد انجام شد که گاهنبارها تبدیل به 6 گاه شوند و با 6 گام آفرینش در تقویم مزدیسنا (مزدا پرستی) و برخی باورهای دینی موبدان هماهنگ باشد؛ علاوه بر این تلاش می کردند که به جشن های فصلی، ریشه دینی بدهند.

  گاهنبار ، گاهبار ، گَهَنبار ، گاسان بار یا جشن های فصلی بر اساس نوشته های تاریخی توسط اسطوره های آریایی و زرتشتی اشاره به 6 روزی دارد که خداوند دنیا را خلق کرد.