بانوی طلبه ای که از عاشقانه سرایی به شعر آیینی رسید؛ چه شد در قالب نیمایی سرودم

راضیه مظفری می گوید چند سال عاشقانه نوشتم و وقتی دیدم که نمی توانم آیینی بنویسم، تصمیم گرفتم یک سال هیچ شعری ننویسم تا زمانی که آیینی بنویسم.

- بانوی طلبه ای که از عاشقانه سرایی به شعر آیینی رسید؛ چه شد در قالب نیمایی سرودم راضیه مظفری می گوید چند سال عاشقانه نوشتم و وقتی دیدم که نمی توانم آیینی بنویسم، تصمیم گرفتم یک سال هیچ شعری ننویسم تا زمانی که آیینی بنویسم.

خبرگزاری مهر ، گروه فرهنگ و ادب _ جواد شیخ الاسلامی: راضیه مظفری متولد آذر 1376 در شهر قم و بزرگ شده همین شهر است.

از این شاعر به تازگی کتاب روزی که نمی دانم توسط انتشارات سوره مهر، در قالب دوره ادبی مطلع منتشر شده است.

روزی که نمی دانم دارای 31 غزل، 1 مثنوی، 7 نیمایی و 11 رباعی و دوبیتی در موضوعات عاشقانه، آیینی، اجتماعی و مقاومت است.

این سراینده، طلبه سطح دو جامعه الزهرا(س) است و تا امروز در جشنواره هایی مثل جشنواره شعر و داستان سوره، اربعین، مقاومت، دفاع مقدس، مادرانه، اشراق و حجره های ساحلی برگزیده شده است.

به بهانه انتشار کتاب روزی که نمی دانم گفتگویی با این شاعر جوان داشتیم تا درباره ویژگی های فنی و محتوایی شعرش، نگاهش به شعر، تنوع قالبی و مضمونی در مجموعه شعر روزی که نمی دانم، وضعیت شعر طلاب و… با او صحبت کنیم.