«لبـــو دارم،لبــوی داغ»

نور چراغ پیک نیکی با سرمای خشکی که در محیط است، مه غلیظی ایجاد کرده است.

مردم در حال رفت و آمدند و قد، قیافه، لباس، رنگ ها و صداها تغییر می کند اما فقط مرد لبوفروش به همراه گاری اش ثابت هستند و سال هاست که در همین نقطه می ایستد تا با لبوی داغ بخشی .

- نور چراغ پیک نیکی با سرمای خشکی که در محیط است، مه غلیظی ایجاد کرده است.

مردم در حال رفت و آمدند و قد، قیافه، لباس، رنگ ها و صداها تغییر می کند اما فقط مرد لبوفروش به همراه گاری اش ثابت هستند و سال هاست که در همین نقطه می ایستد تا با لبوی داغ بخشی از سرمای وجود رهگذران را کم کند.

جامانده ای که با گذر سال های دور و دراز همچنان با همان کاربری گذشته، مشغول کسب و کار است.

به گزارش ایسنا، ایران نوشت: هوا که رو به سردی می رود، بساط نوشیدنی و خوراکی های سرد هم جمع می شود و بسیاری از دستفروش ها تغییر کاربری می دهند.

آنها ترجیح می دهند آدم های گذری خیابان های سرد و شلوغ پایتخت را گرم کنند.

به همین دلیل است که با رسیدن پاییز، خیلی زود، سرو کله گاری های لبو و باقالی در خیابان های شهر پیدا می شود.

در سوز سرما تکه های چوب را در پیت حلبی آتش می زنند تا رهگذران برای چند دقیقه هم که شده گرم شوند.

می گویند خیلی ها در این سرما ترجیح می دهند زودتر به خانه برگردند اما ما تا نیمه شب همین جا می مانیم تا با لبوی د