مروری بر زندگی و کارنامه نقّال شیرین زبان تاریخ

باستانی پاریزی _ نقّال شیرین زبان تاریخ _ منش و سبک خودش را داشت در روایت تاریخی.

تسلطش به ادبیات و طبع روان و ذوق شعر و قریحه طنزش باعث می شد تاریخ خشک و رسمی قصه ای شیرین باشد برای مردم.

- باستانی پاریزی _ نقّال شیرین زبان تاریخ _ منش و سبک خودش را داشت در روایت تاریخی.

تسلطش به ادبیات و طبع روان و ذوق شعر و قریحه طنزش باعث می شد تاریخ خشک و رسمی قصه ای شیرین باشد برای مردم.

خبرگزاری مهر ، گروه فرهنگ و ادب _ طاهره طهرانی: اسمش محمدابراهیم بود، پسر حاج آخوند و صغری خانم ارجمند پاریزی؛ 99 سال پیش در سومین روز زمستان 1304 در پاریز به دنیا آمد، شهری کوچک در کناره کوه و نزدیک سیرجان در استان کرمان.

زیر نظر پدر که خطیب و مدیر مدرسه بود درس خواند و شاعری را از او آموخت که حتی نامه هایش را به شعر می نوشت؛ ده سالش بود که اولین شعرش را برای طلب باران گفت، گوهری که در گرمای بیابان های قدر و قیمتش اندازه ندارد.

تجارب کودکی و نوجوانیش، دور از تحولات زندگی مدرن شهرهای بزرگ بود و آمیخته با طبیعت زندگی روستایی.

منش قصه گویی وجود او از همین سنین شکل گرفت، چنانچه بعدها تاریخ را به شیوه ای داستانی روایت می کرد و آن را برای همگان جذاب می کرد.

به گفته رودی متّی (ایرانشناس آمریکایی) باستانی پاریزی نقّالی به شیوه سنتی ایران بود؛ یعنی شیوه ای از داستان گویی