«دا»

مادر؛ تنها واژه ای ست که در یک کلام خلاصه نمی شود و در سرزمین ما تنها خلق پروردگار است که فرزندانش را بیش از خود دوست دارد.

تمام زندگی اش را به پای او می گذارد، شاهد بزرگ شدن قامت عزیزانش است و قامتش را می بازد و سال به سال خموده تر می شود.

در این سرزمین بعد از گذر سی و پنج سال از اتمام جنگ تحمیلی؛ مادران شهدای دفاع مقدس هنوز با یاد و خاطره فرزندانشان زندگی می کنند، در خلوت روشن برایشان تولد گرفته اند، آنها بارها در رخت دامادی به ذهن سپرده اند و به هنگام دیدن عکس پسر رشیدشان از تمام دردها و غصه های خود و زمانه شأن به گفتگو پرداخته اند.

این تنها مادر است که می تواند حتی با وجود شهادت فرزندش؛ او را همچنان دیده و با او زندگی کند.