زنگ خطر اعتیاد نوجوانان به بازی های ویدئویی به صدا درآمده است

جِیک پسری نوجوان و معتاد به بازی های ویدئویی است.

درس نمی خواند، غذا نمی خورد و در مقابل سخت گیری های مادرش تهدید به خودکشی می کند.

مادرش او را برای درمان به «مرکز ملی اختلالات بازی های ویدئویی» می برد و در آنجا با عمق مشکل اعتیاد فرزندش و نوجوانان دیگر آشنا می شود.

- ساعت دو شب که زنگ درِ خانه را زدند، دی تازه فهمید مشکل پسرش چقدر جدی است.

او بیدار شد و گیج و خواب آلود در را باز کرد.

دید دو پزشک ایستاده اند و پشت سرشان آمبولانسی در تاریکی چشمک می زند.

پزشکِ مسئول سراغ جِیک را گرفت.

دی او را به اتاق خواب پسر شانزده ساله اش راهنمایی کرد.

پنج سال از آن ماجرا می گذرد و هنوز شوک و اضطراب آن ماجرا چشمان دی را پر از اشک می کند.

او تعریف می کند که نمی دانستم چه خبر است.

این برای مادر بدترین کابوس است .

  به جهت حفظ محرمانگی اطلاعات بیمار، فوراً معلوم نشد چه کسی و چرا با آن پزشک ها تماس گرفته است.

دی، که در میدلندز غربی زندگی می کند، تا چند روز بعد ماجرا را در ذهن حلاجی کرد.

سرانجام فهمید که زنجیره حوادث شبِ قبل از روزی شروع شد که دیر از محل کار به خانه برگشته بود؛ دی پرستار پزشکیار سرویس ملی سلامت است.

شیفت او ساعت 10 شب تمام شد و به جیک گفته بود کمی برنج درست کند تا وقتی برگشت بخورد.