چهارباغ گردی آیین است

رفتن به چهارباغ انگار یک آیین بود، آداب خودش را داشت و حتی روی لباس پوشیدن هم تأثیر می گذاشت.

- ایسنا/اصفهان یک داستان نویس گفت: رفتن به چهارباغ انگار یک آیین بود، آداب خودش را داشت و حتی روی لباس پوشیدن هم تأثیر می گذاشت.

علی خدایی امروز پنجشنبه، 27 دی ماه، در آیین شب چهارباغ که در اصفهان برگزار شد، اظهار کرد: چند نکته درباره چهارباغ می گویم.

اولین آن ها مربوط به سفرنامه هایی است که درباره اصفهان نوشته شده است.

وی ادامه داد: دیولافوا، سفرنامه نویس دوره صفوی، وقتی به اصفهان می آید آن را تصویری از بهشت می بیند.

با این حال، او در چهارباغ درختان پوسیده چنار و زمین های خراب می بیند و جایی را توصیف می کند که به سختی می شود از آن عبور کرد.

این نویسنده افزود: محمدعلی جمالزاده نیز وقتی به چهارباغ می آید آن را حزن آلود می بیند.

اخوت نیز از این خیابان عبور نمی کند.

با این حال، دهه 50 که من آمدم به اصفهان دیگر چهارباغ این گونه نبود.

خدایی توضیح داد: بیشتر مردمی که من به یاد دارم، خاطراتشان این بود که اول و آخر چهارباغ را طی می کردند.

چهارباغ در دوره من کلی انسان نظیف و دستاوردهای شگفت داشت.

وی یادآور شد: چرخ خیاطی، ساعت دیواری و سینما یا آموزش منشی گری در همین چهارباغ باب بود.