فلسفه افلاطونی «عشق»؛ نردبان عشق ما را به کجا می رساند؟

کاوش افلاطون درباره عشق شامل نقش آن در رشد فردی و اهمیت آن در رسیدن به زیبایی واقعی و جستجوی خیر است.

- فلسفه افلاطونی عشق ؛ نردبان عشق ما را به کجا می رساند؟ کاوش افلاطون درباره عشق شامل نقش آن در رشد فردی و اهمیت آن در رسیدن به زیبایی واقعی و جستجوی خیر است.

 عشق افلاطونی (Platonic Love)، مفهومی است که قرن هاست متفکران، نویسندگان و عاشق پیشه های ناامید به آن فکر می کنند.

اما عشق افلاطونی به چه معناست؟ این مفهوم در هسته خود، پیوند عمیق غیرجنسی بین دو نفر را توصیف می کند که صفات یکدیگر را ارج می نهند، قدردان آن ها هستند و عمیقاً آن ها را درک می کنند.

به گزارش فرادید؛ برخلاف عشق رمانتیک که اغلب با اشتیاق شدید و خواستن تعریف می شود، عشق افلاطونی شامل اشتیاق یا شیفتگی جنسی نمی شود و فراتر از جنبه های سطحی روابط است و بر نزدیکی، صمیمیت عاطفی و ارتباط ذهن به ذهن متمرکز است.

  ذات عشق  فلسفه افلاطون، عشق را که در یونانی اروس (Eros) نامیده می شود، بسیار پیچیده تر از اشتیاق یا میل جنسی صرف می داند.

افلاطون در آثاری مانند مهمانی و فایدروس به این موضوع پرداخته که چگونه عشق در تلاش برای رسیدن به حقیقت و زیبایی دارای اهمیت است.

از دید افلاطون، عشق دو جنبه دارد: میل به زیبایی فیزیکی و اشتیاق به ارتباط در سطح فکری، تا جاییکه بتوانید مسائل را با