ناگفته هایی از ثبت جهانیِ پرماجرای یک ساز

تهیه کننده پرونده ثبت جهانی رباب ضمن تشریح تاریخچه و خاستگاه سرزمینی ساز رباب در ایران، از سرنوشت پرونده جهانی این ساز که چندین سال در نوبت جهانی شدن بوده، - گفت.

به گزارش ایسنا، رباب یکی از قدیمی ترین آلات موسیقی در آسیای مرکزی، جنوبی و جنوب غربی، یک ساز زهی است که از چوب خشک توت ساخته می شود.

قدمت این ساز تا حدود یک هزار سال تخمین زده شده است.

رباب در بسیاری از مناسبت ها از جمله در جشن ها، عروسی ها، تشییع جنازه و دورهمی ها نواخته می شود؛ سازی که پس از فراز و نشیب های بسیار، سرانجام در آذرماه 1403 در پرونده ای مشترک با عنوان هنر ساخت و نواختن رباب به نام ایران، افغانستان، تاجیکستان و ازبکستان در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت می شود.

اما رسیدن به این مرحله برای این ساز کهن آسان نبود؛ پرونده رباب در چند نوبت به یونسکو برای ثبت جهانی پیشنهاد شده بود اما به دلایل مختلف پذیرفته نشد و حتی یک بار هم یونسکو آن را رَد کرد.

شهاب نیکمان ـ مدیر و تهیه کننده پرونده ثبت جهانی رباب ـ در گفت وگو با ایسنا، افزون بر اینکه درباره ماهیت این ساز کهن توضیح داد، زاویایی پنهانی از این پرونده ثبت شده را نیز آشکار کرد که در ادامه می خوانید: نخست، درباره ساز رباب توضیح دهید.