داستان بازگشت معین به کجا رسید؟/ برای دیدن تو بی قرارم...

دور و بر را که نگاه می کردم و حال و روزها را که می دیدم، بر تردیدهایم در نوشتن این مطلب بیشتر می شد؛ آیا نوشتن از معین و بازگشت وی، موضوعیت دارد یا اساساً به حال خراب کنی بیشتر جامعه می انجامد؟  - درست یک سال می گذرد؛ دی ماه سال 1402 بود که اسماعیلی، وزیر ارشاد دولت قبلی، ناگهان از آزاد بودن بازگشت معین، خواننده پرطرفدار به خاک ایران خبر داد.

حالا با این استدلال که در برابر روزگاری که چنین می گذرد، لااقل خودمان به فکر تدارک فضایی برای نفس کشیدنی راحت تر در فضای فرهنگ و هنر و یافتن مختصری حال خوب باشیم، داستان ناتمام نصرالله معین، خواننده پرطرفدار خارج از کشور را مرور می کنم.

  و البته که طرح نام او، به معنای نفی نام و نشان دیگر هنرمندان خارج نشین نیست.

  یک سال می گذرد و محمد مهدی اسماعیلی -که به گفته بعضی از خبرنگاران، و همانند جمع دیگری از مدیران، از علاقه مندان صدای معین است- دیگر وزیر نیست.

اما آیا هنوز معین می تواند به ایران بازگردد؟ یا اینکه این داستان هم، داستانی موقتی بود از سوی مسئولی موقتی که ریشه و زیربنایی در نوع نگاه حاکمیت به موضوع نداشته است؟   یک شخصیت خاص در میان همه خوانندگان دور از ایران، نصرالله معین در ابعاد متعدد شخصیتی، هنری، اخلاقی، علاقه مندی ها و محبوبیت، جایگاهی خاص دارد.