ورود جهاد دانشگاهی به چالش جدید؛ دست اندازهای یک جاده بی قانون

 درباره تصویب قانون مالکیت فکری، فعالیت های جسته و گریخته ای در کشورمان انجام شده است، اما این کارها به نحوی نبوده است که اتفاقی مؤثر را رقم بزند.

به گزارش سرویس فرهنگی تابناک، قانون مالکیت فکری یا کپی رایت به مجموعه ای از قوانین اطلاق می شود که حقوق خالقان آثار ادبی، هنری و علمی را به رسمیت می شناسد و از آن ها حمایت می کند.

در ایران، این قانون روندی پیچیده و چالش برانگیز داشته است.

ایران از سال 2001 عضو سازمان جهانی مالکیت فکری است و تاکنون تعدادی از پیمان های مربوط به مالکیت فکری را پذیرفته است.

ایران در سال 1959 به پیمان پاریس برای حمایت از مالکیت صنعتی پیوست، همچنین در سال 2003 به پیمان مادرید برای ثبت بین المللی علائم ملحق شد و در سال 2005 عضو توافقنامه لیسبون به منظور حمایت از نام مبدأ و ثبت بین المللی آن شد که حفاظت از نام جغرافیایی مرتبط با محصولات را تضمین می کند.

ایران تاکنون کنوانسیون برن برای حمایت از آثار ادبی و هنری را امضا نکرده است و عضو هیچ یک از کنوانسیون های بین المللی مربوط به حق تکثیر نیست.

در سازمان تجارت جهانی تنها ناظر است و به موافقتنامه تریپس هم نپیوسته است.

  چالش ها و بی توجهی ها در برابر کم کاری های مسئولین، عدم آگاهی عمومی نیز از موانع حرکت به سوی قانون کپی رایت بوده است.