جسارت سوژه «خرامان» قابل تحسین است

در روزهایی که محافظه کاری به یک اصل در سینمای مستند تبدیل شده است، جسارتی که در انتخاب سوژه این فیلم وجود دارد، قابل تحسین است.

- در روزهایی که محافظه کاری به یک اصل در سینمای مستند تبدیل شده است، جسارتی که در انتخاب سوژه این فیلم وجود دارد، قابل تحسین است.

هشتادو یکمین برنامه از سری برنامه های مستندات یکشنبه های خانه هنرمندان ایران، یکشنبه 4 آذر 1403، به نمایش مستند خرامان به کارگردانی آرش اسحاقی اختصاص داشت.

پس از نمایش این مستند، نشست نقد و بررسی آن با حضور ایلیا محمدی نیا منتقد سینما و آرش اسحاقی کارگردان اثر برگزار شد.

به گزارش ایسنا به نقل از روابط عمومی خانه هنرمندان ایران، خرامان روایت بی پرده ی رامشگری است که آرامش ندارد.

در این مستند شخصیت محوری فیلم تلاش می کند بر موانعی چیره شود که باعث شدند او نتواند هنرش را روی صحنه به نمایش بگذارد.

ایلیا محمدی نیا منتقد سینما در این نشست گفت: امروز بعد از مدت ها این مستند را دیدم و متوجه شدم که چقدر بیشتر از قبل، آن را دوست دارم.

تولید این فیلم نزدیک به سه سال به طول انجامیده است.

اولین چیزی که در این اثر برایم قابل توجه بود و در سینمای مستند این روزها، بیشتر خودش را نشان می دهد، جسارت انتخاب سوژه است.