بدون ایران خاورمیانه نظم نمی گیرد/قاعده «همه یا هیچ» غلط است/ نسل جدید درباره آینده کشور نگران است/اصلاح طلبان همچنان حامی پزشکیان خواهند بود

به عنوان شروع  گفتگو، شاید بد نباید از تحولات منطقه و تاثیر آن بر سیاست داخلی ایران آغاز کنیم.

برخی افراد و جریان های سیاسی در داخل طی هفته های اخیر، به طور ملموس بر این گزاره تاکید کرده اند که ایران برای کاستن از هزینه های جنگ، باید اولا در سیاست های منطقه ای خود تجدیدنظر کند و ثانیا، دست به مذاکره مستقیم با آمریکا بزند.

چنین پیشنهاد هایی تا چه اندازه عملی و به صلاح منافع ملی ماست؟  هر چند شخصا در زمینه سیاست خارجی صاحب نظر نیستم، اما به دلیل درهم تنیدگی مسائل داخلی و خارجی بخصوص در این ایام که نوعی ناامیدی یا امیدواری رادر جامعه سیاسی ایران رقم می زند، تبعا باید اشاراتی داشته باشم.

قبل از ورود به بحث، مناسب است که نسبت میان رژیم اسراییل و آمریکا با یکدیگر را روشن کنیم.

دو نظریه در این باب وجود دارد که باید دست به انتخاب بزنیم.

برخی معتقدند آمریکا کشور بزرگ، توانمند و دارای گفتمان سیاسی روشن در جهان، در عین حال واجد لابی های صهیونیستی است که این لابی ها قدرتمند اند وروی سیاست های منطقه ای ویا جهانی و منزلت اقتصادی آمریکا درنظام بین الملل تاثیر می گذارد و، چون یهودی ها و صهیونیست ها در آمریکا، کشوری به نام اسراییل را ساپورت می کنند، قدرت تغییر سیاست های آمریکا در منطقه را نیز دارند.