«دشو» لذت شیرین پاییز

هر ساله از اواسط پاییز تا اوایل زمستان با به بار نشستن درختان خرمالو و ازگیل یا به گویش مازندرانی «کنس» در جنگل های مازندران، مردم بومی جمع آوری و پختن این میوه وحشی و خودرو را برای تهیه دشو آغاز می کنند، - ایسنا/مازندران هر ساله از اواسط پاییز تا اوایل زمستان با به بار نشستن درختان خرمالو و ازگیل یا به گویش مازندرانی کنس در جنگل های مازندران، مردم بومی جمع آوری و پختن این میوه وحشی و خودرو را برای تهیه دشو آغاز می کنند، دشو، شیره، دوشآب یا دشوآب در زبان بومی یعنی دوشب که نشان از تهیه دشو به مدت دو شب دارد.

دوشاب خرمالو (به تبری: خُرمادی دِشو یا خَرمِندی دِشو) نوعی دوشاب محلی گیلان و مازندران است که انواع مختلفی دارد.

این خوراکی دارای مواد معدنی کلسیم و ویتامین A است و برای شُش، مجاری ادراری، سینوس ها و روده ها و چشم مفید است.

همچنین در مازندران دوشاب خرمالو را گاهی با پشت زیک و برف مخلوط کرده و میل می کردند.

آنچه از دشو در مازندران معمول است، با استفاده از میوه های جنگلی خودرو همچون ولیک، خرمالو و ازگیل تهیه می شود در گذشته جنگل نشینان برای رفع نیازهای مواد شیرینی ضروری خانواده شیره این گیاهان را با روش های سنتی می پختند و در طول سال به لحاظ طبع گرمی که دارد مورد استفاده قرار می دادند.