هرکجا هم که بعد از این بروم؛ خانه من همیشه این خانه است

سیده تکتم حسینی شاعر افغانستانی ساکن ایران، غزل تازه ای سروده و در آن از بعضی برخوردها با مهاجران افغانستانی گلایه کرده است.

- هرکجا هم که بعد از این بروم؛ خانه من همیشه این خانه است سیده تکتم حسینی شاعر افغانستانی ساکن ایران، غزل تازه ای سروده و در آن از بعضی برخوردها با مهاجران افغانستانی گلایه کرده است.

به گزارش خبرگزاری مهر ، سیده تکتم حسینی شاعر افغانستانی، متولد و ساکن ایران، غزلی با حال و هوای همدلی دو ملت سروده و از بعضی نامهربانی ها که این روزها در رسانه ها و جامعه با مهاجران افغانستانی می شود، گلایه کرده است.

متن مشروح این غزل را می خوانید: * من که زاییده ی همین خاکم، ریشه ی من که از خراسان است من کجا را وطن بنامم پس؟ من که دار و ندارم ایران است شانه به شانه و غریبانه، هم نفس، هم مسیر، هم خانه من همین جایی ام، نه بیگانه، این میان فرق ها فراوان است کوله ام روی دوش همواره، نفسم تنگ و پایم آواره از دل من اگر که می پرسی، وسط کابل است و تهران است گیرم اصلا غریبه هم باشم، من به زخمت نمک نمی پاشم این که از خانه می کنی بیرون، دست کم هرچه نیست، مهمان است من تو را درک می کنم اما، تو مرا درک می کنی آیا؟ هرچه رنج است پای من ننویس،