نورچشمی که به آغوش مادر بازگشت

مادر موسی وقتی کودک را بر آب پهناور رود رها کرده چه حالی داشته؟ چه بر او گذشته است؟ خدا میگوید او را به مادرش بازگردانیدیم تا چشمش روشن شود و غم نخورد.

- خبرگزاری مهر _ گروه فرهنگ و ادب: فَرَدَدۡنَٰهُ إِلَیٰٓ أُمِّهِۦ کَیۡ تَقَرَّ عَیۡنُهَا وَلَا تَحۡزَنَ / او را به مادرش بازگردانیدیم تا چشمش روشن شود و غم نخورد.

بخش دوم آیه اما هدف اصلی گزاره اول است، وقتی پروردگار می گوید: وَلِتَعۡلَمَ أَنَّ وَعۡدَ ٱللَّهِ حَقࣱّ وَلَٰکِنَّ أَکۡثَرَهُمۡ لَا یَعۡلَمُونَ / ‏‬ و بداند که وعده خدا حق است.

ولی اکثر آنان نمی دانند.

(طه/40) مادر موسی وقتی کودک را بر آب پهناور رود رها کرده چه حالی داشته؟ چه بر او گذشته است؟ -: برو دنبالش! ببین آب برادرت را کجا می برد.

دخترک بیرون دوید، قلب یوکابد پرپر می زد.

-: دویدن دخترکی کنار رود عجیب نیست، اما صندوقی بر آب؟ نکند مأموران بفهمند دخترک نگاهش به صندوق است؟ نکند آب آن را از دید دخترک دور کند؟ نکند طفلکم بغلتد و در آب بیفتد؟ نکند حیوانی بهش حمله کند؟ پاره قلبم را بر آب رها کردم… کدام مادری چنین می کند؟ با خودش حرف می زد، گاهی در سرش، گاهی بلند، گاهی زیرلب… نمی دانست چه کند.

دست به قلبش گذاشت تا بیرون نزند: خدایا چاره ای نداشتم، سپرده به امان توست… و اشک، فورانِ بی قراری و مهر.