آخرین جایی که مرگ، زندگی را به یاد می آورد

یکی از شغل هایی که در جامعه شاید به آن کمتر توجه می شود شغل غسالی است که روایت های تلخ و شیرین و سختی های خاص خود را به همراه دارد.

- ایسنا/زنجان یکی از شغل هایی که در جامعه شاید به آن کمتر توجه می شود شغل غسالی است که روایت های تلخ و شیرین و سختی های خاص خود را به همراه دارد.

مثل هر شب و روزی که در ذهنم به دنبال سوژه می گردم در یک صبح سرد پاییزی، تصمیم گرفتم راهی بهشت زهرا شوم؛ جایی که زندگی و مرگ در سکوت کنار هم نفس می کشند.

میان سنگ قبرهای بی پایان و هوای سنگین غسالخانه، به دنبال غسال ها رفتم؛ افرادی که در دل سکوت، آخرین خدمت را به انسان ها ارائه می دهند.

می خواستم بدانم پشت این شغل سخت و ناشناخته، چه احساسات و داستان هایی نهفته است.

اینجا گوشه ای آرام و خاموش از شهری است که به هیاهوی زندگی غرق شده؛ جایی که مرز باریک میان زندگی و مرگ در آن نمایان است.

اینجا، در غسال خانه، غسال ها با دستان زحمت کش خود انسان ها را برای سفری آخرت آماده می کنند؛ زحماتی که هیچ گاه در قاب پر زرق وبرق دنیا دیده نمی شود.

صدای خاموش زندگی در دستان غسال ها شاید هیچ شغلی به اندازه غسالی سرشار از سکوت و اندیشه نباشد.

آن ها هر روز با بدن هایی بی جان مواجه می شوند، هر کدام حامل داستانی ناگفته.