زندگی با یک چشم پُرخون و ساچمه های ناخوانده در بدن

«چشم مصدومم واقعاً دردناک است.

می دانید، به قدری این چشم برایم دردناک و رنجش کلافه کننده است که دیگر حرفی برای گفتن از سایر اعضای بدنم و ساچمه های درونشان ندارم.

- ایسنا/اصفهان چشم مصدومم واقعاً دردناک است.

می دانید، به قدری این چشم برایم دردناک و رنجش کلافه کننده است که دیگر حرفی برای گفتن از سایر اعضای بدنم و ساچمه های درونشان ندارم.

این ها را علی جمشیدیان، محیط بان پارک ملی و پناهگاه حیات وحش موته به ایسنا می گوید؛ محیط بانی که بیستم مهرماه، در مأموریت شبانه اش از طرف یگان حفاظت محیط زیست استان اصفهان، مورد اصابت شکارچیان قرار گرفت و یک چشم او به شدت آسیب دید.

با این حال، همچنان در خدمت محیط زیست استان و دلبسته این عرصه هزارتو و پرماجرا است.

جمشیدیان که 34 سال دارد، درباره وضعیت سلامت این روزهایش این طور به خبرنگار ایسنا می گوید: اصفهان هستم، اما هفته ای یک بار به تهران و نزد پزشک معالجم می روم.

داخل چشم چپم، یعنی چشم مصدومم، خون بسیاری جمع شده است.

این وضعیت خون آلودگی هر هفته بررسی می شود.

اگر پزشک تشخیص داد، عمل بعدی را شروع می کنم.

آخرین عمل چشمم اوایل آبان بود و دیگر جراحی نشدم، چون تاکنون شرایطش مهیا نبوده است.

او درباره شبکیه چشم مصدومش نیز توضیح می دهد: سه ساچمه به چشمم وارد شده بود که اصلاً امکان خارج کردن یکی از آ�