5 شرط تحقق «وفاق ملی» ؛ ایده اصلی دولت پزشکیان چقدر اجرایی است؟

به گزارش سرویس سیاسی تابناک، مرسوم است هر دولت با عنوان مشخصی شناخته می شود؛ دولت اکبر هاشمی رفسنجانی به دولت سازندگی موسوم بود، بخاطر فعالیت های عمرانی و سیاست بازسازی بعد از جنگ و تنش زدایی از روابط خارجی، دولت سید محمد خاتمی دولت اصلاحات نام گرفت و تأکیداتش بر توسعه سیاسی و آزادی های اجتماعی مشهور است، دولت محمود احمدی نژاد عدالت و مهرورزی نام داشت، دولت حسن روحانی هم که بر اعتدال گرایی و بهبود روابط خارجی و حل پرونده هسته ای  متمرکز بود ، دولت تدبیر و امید نام گرفت،  شعار و ایده دولت سه ساله سید ابراهیم  رییسی دولت مردمی، ایران قوی نامیده شد که بر محرومیت زدایی متمرکز بود و رییس دولت ، سید محرومان معرفی می شد،  اکنون نیز دولت چهاردهم تحت سکان داری مسعود پزشکیان شعار وفاق ملی را برای خود برگزیده است.

اینکه در شرایط فعلی بر روی انسجام و وحدت ملی تمرکز شود اقدامی مثبت و قابل تحسین است که پس از مطرح شدن، انتظار می رفت به مرور اثرات آن در جامعه نیز لمس شود، اما با گذشت زمان مشخص شد برای تحقق آن مسیر طولانی ای در پیش است.

نخستین و اصلی ترین ایرادی که به چنین شعاری وارد می شود بیش از حد انتزاعی بودن آن است! درواقع مشخص نیست مخاطب اصلی این وفاق و غایت آن چیست، وفاق که با که؟ مرز و خط قرمز این وفاق کجاست؟ شرایط حساس ؟  نخستی�